SERTA

SERTA

Ae, Graece πλόκαμος, vide supra passim, praesertim in voce Crinis. Alias Serta, orum, coronae ex floribus, a serie, vel serendo: aliter Serviae quoque. Proprie autem sic dicebantur coronae e ramis floribusque textae, velut insertae seu consertae et implexae: postmodum ad omne coronarum genus denotandum vox adhibita est, uti pluribus docet Car. Paschalius Coronar. l. 1. c. 12. Imo et de floribus nonnumquam occurrit, e quibus corollae texuntur, ut apud Virgil. Aen. l. 1. v. 421.

Ture calent arae sertisque recentibus halant.

Sed sertum proprie soluto opponitur. Apuleius Metam. l. 10. Hinc gratiae gratissimae, inde horae pulcherrimae, quae iaculis floris serti et soluti, Deam suam propitiantes, scitissimum construxeruni chorum. Et Stat. Theb. l. 10. v. 788. ubi de Menoecei funere,

----- hi sertis, hi veris honore solutô

Accumulant artus, patriaque in sede reponunt.

Ubi et sertis et solutis rosis sparsum eius fung ait, more aliis notatissimô. Sic idem l. 5. Sylv. 3. v. 285.

Illustremque animam lethaeis spargite sertis.

Quod obtinet etiamnum, in virginum praecipue utriusque sexus exsequiis. Vide Caspar. Barthium Animadversion. ad Stat. cit. Thebaid. loc. Olim vero Christiani ad simplicem solum usum flores adhibere tum solutos, tum sertos, uti docet apud Minucium Octavius, Quis autem ille, qui dubitat vernis indulgere nos floribus, cum capiamus et rosam veris et lilium et quidquid alind in floribus blandi coloris et odoris est? his enim et sparsis utimur mollibus ac soldtis et settis colla complectimur. Sane quod caput non coronamus, lgnoscite ---- Nec mortuos coronamus etc. ubi Wowerium, et Elmenhorstium vide, ut et quae supra diximus de Coronis Floribusque.